Το blog απευθύνεται σε όλους τους ασυνήθιστους! Σε όλους όσους τους τραβάνε όλα τα περίεργα και παράξενα πράγματα σε αυτό τον κόσμο και σε αυτούς που θέλουν να ενημερώνονται αλλά και να περάσουν τον χρόνο με χαμόγελο! Αυτό είναι το νέο blog που δημιούργησα με συνεργασία και ελπίζω να σας αρέσει!!! :)

Ρίξετε μια ματιά εδώ -> http://asinithisto.blogspot.com/

Αυτό είναι ένα animation το οποίο δημιουργήθηκε στο μάθημα Δημιουργία Περιεχομένου ΙΙ στο λογισμικό Adobe Flash CS3. Το animation έχει ως θέμα ένα εξωγήινο. Στα πλαίσια του μαθήματος Επικοινωνιακή πολιτική: Ο ρόλος του κράτους και της αγοράς έπρεπε να επιλέξουμε μία από τις άδειες creative commons και να την εφαρμόσουμε σε ένα δημιούργημα μας. Επέλεξα να χρησιμοποιήσω για το συγκεκριμένο animation την άδεια αναφορά και παρόμοια διανομή. Επειδή θα ήθελα να παραμένει το όνομα μου ως του αρχικού δημιουργού θα ήθελα να γίνεται η αναφορά του ονόματος μου. Δεν με πειράζει να εκμεταλλευτεί κάποιος εμπορικά αυτό το αρχείο φτάνει να έχει παρόμοια διανομή με το αρχικό.

Το UFO από τον Vera διέπεται από την άδεια Creative Commons Αναφορά προέλευσης-Παρόμοια διανομή 3.0 Ελλάδα.
Βασισμένο σε μία εργασία στο vera333.blogspot.com.

Εύχομαι σε όλους Καλό Πάσχα και Καλή Ανάσταση. Το φως της Αναστάσεως να φωτίζει για πάντα την ψυχή σας!!!!!!

Λοιπόν μετά από αρκετά μεγάλη διακοπή επιστρέφω και πάλη στην μπλοκόσφαιρα...Σας έχω ευχάριστα νέα! =) Δημιούργησα άλλο ένα blog… Ένα blog στο οποίο η κυρίως έκφραση θα είναι όχι με τις λέξεις αλλά με τις εικόνες... Τα θέματα του θα είναι ο σχεδιασμός εικόνων και η επεξεργασία φωτογραφιών με την χρήση λογισμικού Adobe Illustrator και Adobe Photoshop! Μπορεί στην συνέχεια να χρησιμοποιήσω και άλλο λογισμικό το οποίο θα διδαχθώ στο πανεπιστήμιο. Εκτός από τις εικόνες θα είναι και η σύντομη περιγραφή των εργαλείων σχεδίασης τα οποία έχω χρησιμοποίηση για τον σχεδιασμό αλλά και αναρτήσεις τύπου tutorial. Ελπίζω να σας αρέσουν και όποιοι ασχολούνται με την ψηφιακή εικόνα να τους φανεί χρήσιμο... Τις εικόνες θα τις αναρτώ και εδώ αλλά για περισσότερες λεπτομέρειες μπορείτε να επισκέπτεστε το blog Pictionary. Μπορείτε να ρίξετε μία ματιά στο www.mypictionary.blogspot.com.

Η λέξη deja-vu για κάποιο άγνωστο λόγο μου θυμίζει το τραγούδι που λέει “Σε έχω δει κάπου κάπου σε ξέρω τα μάτια σου αυτά μου είναι τόσο γνωστά. Σε έχω δει κάπου κάπου σε ξέρω η μνήμη μου δεν μ’απατά ” . Λοιπόν τι λένε οι ειδικοί για το deja-vu; Παρακάτω είναι ένα άρθρο από την ιστοσελίδα in.gr για το φαινόμενο deja-vu.

Οι περισσότεροι άνθρωποι έχουν κάποια στιγμή στη ζωή τους την αίσθηση ότι αυτό που βλέπουν ή βιώνουν το έχουν ξαναζήσει στο παρελθόν, ένα φαινόμενο γνωστό ως deja-vu ή παραμνησία. Όχι, δεν πρόκειται για αναμνήσεις μιας προηγούμενης ζωής, αλλά για ιδιοτροπία του εγκεφάλου για την οποία υπάρχουν διάφορες πιθανές ερμηνείες, εξήγησαν την Παρασκευή ψυχίατροι σε συνέδριο του ΑΠΘ.

Το 65% των ανθρώπων έχει βιώσει την εμπειρία της παραμνησίας τουλάχιστον μία φορά, ωστόσο το φαινόμενο είναι συχνότερο στις ηλικίες 15-25 ετών. Σύμφωνα με προηγούμενες έρευνες, περισσότερο επιρρεπή είναι άτομα σε συνθήκες κόπωσης και στρες, ανώτερου κοινωνικού και μορφωτικού επιπέδου, καθώς και όσοι ταξιδεύουν συχνά. Το deja-vu μπορεί να εμφανιστεί είτε σε υγιή άτομα, είτε σε υπόβαθρο οργανικής νόσου, είτε λόγω λήψης φαρμάκων, ανέφεραν οι επιστήμονες της Α΄ Ψυχιατρικής Κλινικής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης (Ελπίδα Κουιμτζή, Δήμητρα. Νέλλα, Αναστασία. Κώνστα, Πέτρος Πετρίκης, Λουκάς Αθανασιάδης , Κωνσταντίνος Φωκά) σε ανακοίνωσή τους στο 5ο Επιστημονικό Συνέδριο της Ιατρικής Σχολής του ΑΠΘ . «Σύμφωνα με μία θεωρία το φαινόμενο εξηγείται ως διαταραχή μνήμης στο οποίο εμπλέκονται ο ιππόκαμπος και ο αμυγδαλοειδής πυρήνας του εγκεφάλου» γράφει η ομάδα των ψυχιάτρων. Ο ιππόκαμπος είναι μια περιοχή που σχετίζεται με τις λειτουργίες της μνήμης και της μάθησης, ενώ ο αμυγδαλοειδής πυρήνας εμπλέκεται στον έλεγχο των συναισθηματικών αντιδράσεων. Ίσως κάποιο «βραχυκύκλωμα» σε αυτές τις περιοχές να δημιουργεί την ψευδαίσθηση μιας ανάμνησης στο φαινόμενο της παραμνησίας.

Σύμφωνα με μια άλλη θεωρία, ο εγκέφαλος λαμβάνει πληροφορίες για το περιβάλλον ακόμη και όταν η προσοχή του ατόμου είναι προσηλωμένη σε κάτι άλλο, και αυτές οι πληροφορίες κάνουν τις καταστάσεις να μοιάζουν γνωστές.
Η θεωρία του «ολογράμματος» υποστηρίζει ότι το deja-vu συμβαίνει όταν ένα στοιχείο του περιβάλλοντος μοιάζει με μέρος μιας ανάμνησης, πυροδοτώντας την ανάκληση της ανάμνησης στην τρισδιάστατη μορφή της.

Σύμφωνα πάλι με τη θεωρία της καθυστερημένης όρασης, το ερέθισμα από το ένα μάτι καθυστερεί να φτάσει στον εγκέφαλο, σε σχέση με το σήμα από το άλλο μάτι, με αποτέλεσμα το δεύτερο ερέθισμα να θεωρείται ανάμνηση του πρώτου.

Τέλος, σύμφωνα με μια νεότερη άποψη, το deja-vu οφείλεται σε καταστολή της εξελικτικά αρχαιότερης οδού μεταβίβασης των οπτικών ερεθισμάτων μέσω του εγκεφαλικού στελέχους, η οποία καθυστερεί σε σχέση με τη βασική οδό που διέρχεται από το θάλαμο.
Στους περισσότερους ανθρώπους η παραμνησία είναι σπάνιο φαινόμενο, υπάρχει όμως και η χρόνια μορφή του φαινομένου. Στα άτομα αυτά παρατηρείται υπερδραστηριότητα ή συνεχής διέγερση του κυκλώματος του μετωπιαίου λοβού, το οποίο είναι υπεύθυνο για τη λειτουργία των αναμνήσεων, με αποτέλεσμα να δημιουργούνται αναμνήσεις εκεί που δεν υπάρχουν.

Η έλλειψη κοινωνικών σχέσεων με άλλους ανθρώπους όχι μόνο μπορεί να κάνει κάποιον δυστυχισμένο, αλλά επίσης μπορεί να βλάψει τη σωματική και νοητική του υγεία, σύμφωνα με μια νέα επιστημονική έρευνα, που κρούει τον κώδωνα του κινδύνου ότι η μοναξιά μπορεί τελικά να είναι τόσο επιζήμια όσο το κάπνισμα ή η παχυσαρκία. Η έρευνα του πανεπιστημίου του Σικάγο, υπό τον καθηγητή ψυχολογίας John Cacioppo, η οποία δημοσιεύτηκε στο περιοδικό "Journal of Cognitive Neuroscience" (Περιοδικό Γνωσιακής Νευροεπιστήμης) και παρουσιάστηκε στο ετήσιο συνέδριο της Αμερικανικής Ένωσης για την Προώθηση της Επιστήμης, δείχνει ότι η κοινωνική απομόνωση επηρεάζει τον τρόπο λειτουργίας του εγκεφάλου. Είναι η πρώτη έρευνα που χρησιμοποίησε την κλασική πλέον τομογραφία μαγνητικού συντονισμού (fMRI) για να μελετήσει τη σχέση μοναξιάς-εγκεφαλικής δραστηριότητας. Σύμφωνα με τον ερευνητή, η μοναξιά υποσκάπτει την υγεία και μπορεί να κάνει ίδια ζημιά με το κάπνισμα. Το αίσθημα κοινωνικής απόρριψης ή απομόνωσης αυξάνει την πίεση του αίματος, το επίπεδο του άγχους (η μοναξιά αυξάνει την ορμόνη του στρες κορτιζόλη), εξασθενεί το ανοσοποιητικό σύστημα και αυξάνει τις πιθανότητες εμφάνισης Αλτσχάιμερ, κατάθλιψης και αϋπνίας. Από την άλλη, μειώνει το επίπεδο της θέλησης και επιμονής, επηρεάζοντας έτσι αρνητικά την ικανότητα κάποιου να ακολουθεί ένα υγιεινό στιλ ζωής. Η μοναξιά, κατά τον Cacioppo, μειώνει γενικά τον έλεγχο που ασκεί κάποιος στη ζωή του και αυτό επηρεάζει αρνητικά την υγεία του. Σύμφωνα με τον ερευνητή, η κοινωνικότητα έχει εξελικτικές ρίζες. Προκειμένου να επιβιώσουν στο απώτατο παρελθόν, οι άνθρωποι αναγκάστηκαν να αναπτύξουν δεσμούς μεταξύ τους για να μεγαλώσουν τα παιδιά τους. Στη συνέχεια, για να προοδεύσουν, χρειάστηκε να αναπτύξουν περαιτέρω το αίσθημα αλτρουισμού και συνεργασίας. Όπως ο φυσικός πόνος λειτουργεί ως σήμα για αλλαγή συμπεριφοράς από τον πάσχοντα, έτσι και και η μοναξιά (κοινωνική απομόνωση), σύμφωνα με αυτό το σκεπτικό, αναπτύχθηκε εξελικτικά ως σήμα για αλλαγή συμπεριφοράς, ώστε να αποκατασταθούν οι κοινωνικοί δεσμοί. Ο Cacioppo, μαζί με τον καθηγητή ψυχολογίας και ψυχιατρικής Jean Decety, επίσης του πανεπιστημίου του Σικάγο, είναι από τους πρωτεργάτες μιας νέας προσέγγισης της ψυχολογίας, καθώς και της λεγόμενης "κοινωνικής νευροεπιστήμης". Όπως έγραψαν σε άρθρο τους στο περιοδικό "Perspectives on Psychological Science" (Προοπτικές της Ψυχολογικής Επιστήμης), με τον εύγλωττο τίτλο "Ποιοι είναι οι μηχανισμοί του εγκεφάλου στους οποίους βασίζονται οι ψυχολογικές διαδικασίες;", "η επιστήμη του 21ου αιώνα μπορεί και πρέπει να γίνει όχι μόνο η επιστήμη της φανερής συμπεριφοράς ή η επιστήμη του νου, αλλά επίσης η επιστήμη του εγκεφάλου". Το νέο επιστημονικό ρεύμα, μελετώντας τους εγκεφαλικούς μηχανισμούς και τα κυκλώματα των κυττάρων του εγκεφάλου (νευρώνων), προσπαθεί να βασίσει σε νευρωνικές βάσεις τις ψυχολογικές λειτουργίες, θεωρώντας ότι αποτελεί ουσιαστικά συνέχεια του έργου του Κάρολου Δαρβίνου, που θεωρούσε τον εγκέφαλο προϊόν της εξέλιξης και ότι η ψυχολογία συνεπώς πρέπει να έχει ως θεμέλιο τον εγκέφαλο.


Πηγή Typos.com.cy